تاریخچه اتحادیه جهانی کشتی

اولین فدراسیون بین المللی برای توسعه کشتی و وزنه برداری در سال 1905 توسط انجمن ورزشکاران آلمانی در دوییسبورگ به وجود آمد. سپس کمیته ای شامل افراد زیر تشکیل شد: مونتیجلی از ایتالیا، برادران فان الست از هلند، کوتگن از آلمان و استولز از آلمان. هدف از تشکیل این کمیته سازماندهی برای برگزاری مسابقات قهرمانی جهان بود.

اولین اتحادیه بین المللی کشتی گیران در جریان بازیهای المپیک 1912 در استکهلم تشکیل شد. کمیته برگزاری بازیهای المپیک سازماندهی کنگره برای تعیین قوانین و اساسنامه یک هیئت حاکمه بین المللی را به فدراسیون ورزشکاران سوئد واگذار کرد. دو مجارستانی در ابتدا برای این هیئت حاکمه انتخاب شدند؛ دکتر پیتر تاتیتس به عنوان رئیس و مور چنادی به عنوان دبیر کل. سپس تصمیم گرفته شد تا اولین کنگره مربوط به اتحادیه بین المللی کشتی گیران در سال 1913 در برلین برگزار شود. این کنگره ساختار و نقش رسمی تری نسبت به  کنگره قبلی اتحادیه ورزشکاران در استکهلم داشت.

کنگره برلین 5 تا 9 جون 1913 برگزار شد و نمایندگان کشورهای زیر در آن حضور داشتند: آلمان، فنلاند، دانمارک، سوئد، روسیه، مجارستان، اتریش، بوهمیا و بریتانیای کبیر. اتحادیه بین المللی کشتی گیران تبدیل به اتحادیه بین المللی ورزشکاران سنگین شد و مسئولیت توسعه ورزشهای کشتی فرنگی، بوکس، وزنه برداری، کشتی با طناب و پرتاب وزنه به این اتحادیه سپرده شد. زبان آلمانی نیز به عنوان زبان رسمی انتخاب شد. زمان ورزش کشتی نیز 20 دقیقه به همراه یک دقیقه استراحت تعیین شد. یک کمیته هم تاسیس شد که اعضای آن به ترتیب زیر بودند: دکتر پیتر تاتیتس از مجارستان (رئیس)، پروس از آلمان و مور چانادی از مجارستان(نایب رئیس)، جیمز بورگ از سوئد و کولر از اتریش (دبیر کل)، لینداشتات از فنلاند، نیلسن از دانمارک، لانگارست از بریتانیا، شویندلر از بوهمیا و زاپلینسکی از روسیه (عضو).

تاسیس IAWF

در جریان بازیهای المپیک 1920، کمیته بین المللی المپیک پیشنهاد داد تا هر رشته ورزشی یک فدراسیون بین المللی مستقل داشته باشد. در همین رابطه فدراسیون بین المللی کشتی آماتوری (IAWF) در جریان کنگره IOC در لوزان سوئیس(1921) تشکیل شد. در این کنگره اساسنامه 19 فدراسیون ورزشی از جمله IAWF به تائید رسید. اینار رابرگ که سابقا کشتی گیر بوده به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد و انگلیسی به عنوان زبان رسمی فدراسیون برگزیده شد. فدراسیون مسئولیت توسعه دو رشته از کشتی را بر عهده گرفت و اصلاحاتی در قوانین صورت گرفت.  مسابقات جهانی کشتی فرنگی در سال 1921 در هلسینکی و 1922 در استکهلم برگزار شد. ایجاد IAWF به کشتی در کمیته بین المللی المپیک، کمیته ملی المپیکها، فدراسیونهای ملی کشتی و همچنین در بین سازمانهای دولتی و غیر دولتی و افکار عمومی سراسر جهان مشروعیت پیدا کرد.

در سال 1924 اینار رابرگ از ریاست استعقا کرد و آلفرد برول مجاری جانشین او شد که تا سال 1929 رئیس ماند و سپس ویکتور اسمدس فنلاندی به عنوان رئیس برگزیده شد. همچنین اعضای جدیدی به شرح زیر برای IAWF انتخاب شدند: روژه کلن از فرانسه (دبیر کل، خزانه دار و مدیر فنی)، وهبی امره از ترکیه ، پرتام از سوئد، استریت از آمریکا(نواب رئیس)، راتیب از مصر، هیمبرگ از فنلاند، پرل از هلند، کورتنبوش از بلژیک، مکنزی از بریتانیا و سالواتورلی از ایتالیا (اعضای هیئت رئیسه).

از این تاریخ IAWF به صورت بسیار فعالی شروع به کار کرد. قوانین جدید وضع شدند و روژه کولون در سال 1957 اولین کلاس داوری را سازماندهی کرد.

ساختار FILA

در سال 1952 روژه کولون به عنوان رئیس FILA انتخاب شد و فدراسیون بین لمللی کشتی آماتوری (FILA) در جریان کنگره سال 1954 در توکیو دوباره نامگذاری شد. در جریان بازیهای المپیک 1956 در ملبورن اعضای جدید فیلا به شرح زیر انتخاب شدند: وهبی امره (ترکیه)، آروو هیمبرگ (فنلاند)، مکنزی (بریتانیا)، ایچیرو هاتا (ژاپن)، کاتولین (شوروی)، آلبرت ده فراری (آمریکا)، میهالی ماتورا (مجارستان)، آنسلمو بافیچیو (ایتالیا)، راتیب (مصر)، پراسترومبک (سوئد)، جولز پرل (هلند)، پاسکال (فرانسه)، میلان ارسگان (یوگسلاوی) و هرگل (آلمان).

در سال 1956 روژه کولون مقر فیلا را به لوزان سوئیس انتقال داد تا اولین فدراسیون بین المللی باشد که در پایتخت المپیک مستقر می‌شود. در سال 1967 کولون انجمن عمومی فدراسیونهای ورزشی بین المللی (GAISF)

را تاسیس کرد تا به فدراسیونهای بین المللی این اجازه را بدهد که ارتباط بهتری با یکدیگر داشته باشند و سیر تکاملی ورزش بین المللی خود را کنترل کنند.

در دهه 60 فیلا در چند زمینه از خود خلاقیت نشان داد، خصوصا در زمینه سازماندهی. یک پیشرفت محسوس مربوط به تبادل اطلاعات با فدراسیونهای بین المللی بود. بولتن فیلا شروع به انتشار یافتن کرد، مدارک کشتی گیران بوجود آمد، یک سیستم خوب گزینشی برای داوران راه اندازی شد. تحت مدیریت میلان ارسگان دبیر کل فیلا، ویدئوهای آموزشی داوران برای اولین بار تولید شدند.

پس از مرگ روژه کولون در سال 1971، میلان ارسگان دبیر کل آن زمان فیلا به عنوان رئیس موقت برگزیده شد و در جریان کنگره 1972 مونیخ در یک رای گیری شفاعی به عنوان رئیس فیلا انتخاب شد.

او در سال 1973 اولین کتاب مربی گری با نام تئوری و تمرین کشتی را منتشر کرد و در سال پس از آن، اولین کلاس مربی گری را در دوبروونیک برگزار کرد. او همچنین در سال 1974 اولین کلاس پیشرفته مربی گری را برگزار کرد.

در جریان 30 سال ریاست ارسگان کارهای زیادی به چاپ رسیدند، خصوصا سه کتاب مهم از پروفسور رایکو پتروف از بلغارستان با نامهای کشتی المپیک در میلنیا(1993)، صد سال از کشتی المپیک (1997) و ریشه های کشتی (2000).

در سال 1994 و از زمانی که کشتی به سبکهای بیشتری گسترش پیدا کرد، فیلا با عنوان "فدراسیون بین المللی سبکهای مرتبط کشتی" نامگذاری شد. در راستای برنامه ها، میلان ارسگان چشم اندازهای جدیدی را برای رواج دادن کشتی بوجود آورد. او "برنامه طلایی فیلا" را آغاز کرد که هدفش فراهم ساختن کمک فنی برای کشورهای در حال پیشرفت است. در پایان دوره ارسگان در سال 2002، حدود 100 تشک کشتی، مقادیر قابل توجهی کتاب کشتی، مجله، ویدئو و ابزار آموزشی به صورت رایگان بین فدراسیونهای ملی توزیع شد.

در این دوره فیلا مسابقات دیگری از جمله قهرمانی جوانان جهان و قهرمانی نوجوانان قاره ها را به تقویم خود اضافه کرد. ارسگان همچنین با راه اندازی کشتی زنان به عنوان یک رشته کامل، انقلابی در کشتی جهان بوجود آورد.

دنیای جدید کشتی

در سال 2002 فیلا با انتخاب رافائل مارتینتی از سوئیس به عنوان رئیس جدید، وارد مرحله تازه ای شد. مارتینتی قبل از ریاست،  از سال 1980 عضو هیئت رئیسه و نایب رئیس مربوط به دپارتمان داوری از سال 1986 بوده است.

از زمان انتخاب مارتینتی، او تحت شعار "به دنیای جدید کشتی خوش آمدید"  کار کرد و یک استراتژی برای رونق کشتی در سراسر جهان در نظر گرفت. فعالیتهایی که از آن روز انجام شدند به ترتیب زیر بودند:

* ایجاد وب سایت و ایمیل آدرس برای تمامی فدراسیونهای ملی عضو. در نتیجه تمامی کشورهای عضو فیلا می توانستند ارتباط موثرتری داشته باشند.

* معرفی کشتی زنان به بازیهای المپیک و تثبیت کشتی آزاد و فرنگی با ایجاد تغییرات اساسی در قوانین.

* ایجاد ساختار حرفه ای برای برگزاری مسابقات قهرمانی جهان و قهرمانی اروپا.

* امضای قرارداد با چندین شبکه تلویزیونی که تاثیر خوبی بر پخش تلویزیونی کشتی در سراسر جهان و همچنین پخش مسابقات مهم از طریق شبکه تلویزیونی فیلا داشت.

* راه اندازی مرکز تمرینی قاره ای در قاره های آفریقا (در تیس سنگال)، در اروپا (در صوفیه بلغارستان) و در آسیا (در دوحه قطر). مرکز تمرینی قاره آمریکا نیز در حال ساخت است و کوبا مرکز تمرینی این قاره را به خود اختصاص می دهد. فیلا همچنین از مرکز تمرینی کشتی سنتی در نیامی کشور نیجر حمایت مالی می کند.

* تغییر مقر فیلا برای انجام بهینه نقش خود در قبال فدراسیونهای ملی.

* تشکیل کمیته های جهانی برای مدیریت سبکهای غیر المپیکی فیلا نظیر گراپلینگ، پانکریشن و کشتی با کمربند.