کمیسیون پزشکی و ضد دوپینگ اتحادیه جهانی کشتی از المپیک ۲۰۰۴ به بررسی و آنالیز آسیب های رشته ورزشی کشتی پرداخته است. نتایج  این مطالعات در راستای جلوگیری از افزایش آسیب دیدگی ها و همچنین بهتر شدن سلامت و امنیت کشتی‌گیران بکار برده شده است.

در بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو از بین ۳۵۲ کشتی گیر  تنها ۲۲ نفر در جریان ۴۱۰ مسابقه با مصدومیت مواجه شدند که برابر است با ۶.۲ مصدومیت در بین هر ۱۰۰ ورزشکار و ۵.۴ مصدومیت از هر ۱۰۰ مسابقه.

در بین هر سه رشته، کشتی زنان با ۴.۴ درصد کمترین میزان آسیب دیدگی را داشت و کشتی آزاد با ۶.۷ درصد و کشتی فرنگی با ۷.۶ درصد در رده‌های بعدی قرار گرفتند.

همچنین بیشتر آسیب دیدگی ها در اوزان میانی رقم خورده که اغلب آنها پارگی پوست و کوفتگی بوده است. همچنین اغلب آسیب دیدگی ها در ناحیه های پیشانی و ابرو به وجود آمدند که به وسیله آرنج یا شانه ایجاد شده اند.

اغلب آسیب‌دیدگی‌ها (۶۲.۸ درصد) در موقعیت سر پا به وجود آمده اند که کشتی‌گیران در تلاش برای خاک کردن حریف بوده و بین سر آنها برخورد به وجود آمده است و یا اینکه زانو یا آرنج آنها با صورت یا سر حریف برخورد کرده است.

پیچیدگی مفاصل نیز در رده دوم بیشترین آسیب  دیدگی ها قرار گرفته است.

۷۵ درصد از کل آسیب دیدگی ها در بین مصدومیت‌های ساده و سطحی، ۲۷ درصد در بین مصدومیت های معمولی و ۱۸ درصد جزو آسیب دیدگی های شدید دسته بندی شدند  و تنها ۴ مسابقه به دلیل آسیب‌دیدگی ناتمام مانده بود.

البته در این بازی‌ها هیچ آسیب دیدگی بحرانی بر روی تشک مبارزات رخ نداد و هیچ کشتی گیری در طول بازی ها راهی بیمارستان نشد.

جالب اینکه در حالی که میزان آسیب دیدگی ها در بازی‌های المپیک در بین تمام رشته ها نشان از افزایش داشته است، میزان آسیب دیدگی های کشتی در جریان بازیهای المپیک ۲۰۱۶ ریو کمتر از المپیک ۲۰۱۲ (۱۲ درصد) و المپیک ۲۰۰۸ پکن (۹.۳ درصد) بوده است.

آموزش های بیشتر، بهتر شدن قوانین و مقررات کشتی و توجه بیشتر به سلامت و مراقبت کشتی گیران در سال‌های اخیر احتمالاً دلیلی بر این تفاوت در آمارها بوده است.

اتحادیه جهانی کشتی از معدود فدراسیون‌های ورزشی بین المللی است که از سال ۲۰۱۴ برنامه سیستماتیک جلوگیری از صدمات را راه اندازی کرده و متعهد به پیش بردن این برنامه با هدف نظارت و کمتر کردن آسیب دیدگی ها در ورزش کشتی بوده است.